Jan Terlouw

In december mocht ik een gesprek leiden voor de PvdA in Den Bosch in het kader van Wintergasten. Dit terugkerende evenement is een goed bezocht seizoensconcept. Eerder organiseerde men Lentegasten en Herfstgasten. Zomergasten laat men over aan de VPRO. 

Voor deze Wintergasten073 was ook de plaatselijke D66 aangehaakt bij de organisatie. Ze hadden meteen een van hun landelijk bekende kopstukken gestrikt: Jan Terlouw. De tweede gast, die in dit concept altijd een regionale bekendheid is, was Sara Vlemmings. Zij is een van de jongerenambassadeurs in Den Bosch. Leuk om een tachtig plusser en een dertiger minner aan tafel te hebben en dan ik als verse vijftiger. Met zijn drieën vertegenwoordigden we zo’n beetje alle nu levende generaties.

Beiden hadden ze hun eigen videofragmenten uitgekozen, beelden en momenten die voor hen persoonlijk van belang zijn (geweest). Bij Jan Terlouw gingen alle fragmenten over duurzaamheid. Wat een power heeft die man. De hele zaal leek wel een oplaadbare batterij die hij in zijn eentje met het tempo van een snellader wist te vullen. Dat zit hem niet alleen in charisma, ook al loopt hij ook daar van over, maar ook in zijn enorme kennis van zaken, zijn heldere redeneringen en vermogen om ingewikkelde dingen heel begrijpelijk uit te leggen.

Hij hield een goed onderbouwd pleidooi voor het afschaffen van fossiele energie en het gebruiken van ‘nu zon’ (zonne-energie) in plaats van ‘vroeger zon’ (kolen). En pleitte hartstochtelijk voor meer betrokkenheid van jongeren bij de politiek. Jongeren moeten zich verenigen en zich actief met politiek bemoeien, vindt hij, het gaat immers om hún toekomst. Sara had fragmenten uitgekozen die duidelijk maakten hoe actief jongeren in Den Bosch zijn bij het vinden én realiseren van verbeteringen in hun eigen stad. Haar enthousiasme werkte aanstekelijk. Het initiatief 'jongerenambassadeurs' bleek een heel praktische uitwerking van de oproep van Terlouw.

Aan de randen van de bijeenkomst vertelde Terlouw me dat hij vrijwel elke dag op pad was om grote groepen toe te spreken met zijn boodschap over duurzaamheid. Voor studenten, ouderen, op universiteiten en in bibliotheken, door het hele land. Hij krijgt meer verzoeken dan er dagdelen in een week zitten.

Inmiddels is het maart 2020 en waart het Corona virus rond. Ik lees in kranten en hoor mensen zeggen, dat het vooral 80 plussers zijn die eraan overlijden. Het wordt aangevoerd als een soort geruststelling. Alsof het niet erg is, als oude mensen dood gaan aan het virus. Ik vraag me af: hoe zou Jan Terlouw het maken. Hoe zou hij zijn dagen vullen, nu alle bijeenkomsten afgelast zijn. En hoe zou hij met zijn analytisch vermogen naar dit virus en alle maatschappelijke gevolgen kijken. 

Als dit alles voorbij is, hoop ik dat een of ander tv programma hem nog eens uitnodigt. 

De wereld kan echt nog even niet zonder Jan Terlouw.